Eylül Hüzünü Şiiri - Nilgün Yıldırım

Sevmekten hükümlü bir Hazirandı bana geldiğinde.
Çocuk ruhum yeşillere büründü.
'Biliyorum bu gece beni düşüneceksin' diye başlamıştın söze,
Ve ben her gece seni düşünür oldum.
Telefon tellerine gömdüğüm,
Koca bir hasret oldun yüreğimde.
Öyle büyük,öyle derin bir sevda oldun ki;
Sığdıramıyordum seni küçücük dünyama.
Biliyordum yoktu yarın ikimize dair.
Sana hepbaşka kapılar açılıyordu,
Ve benim yüzüme gürültüyle çarpıyordu aynı kapılar.
Her aşk böyle tutkulumu başlardı?
Unuttum senden öncesini.
Şimdi kızma bana ağlıyorum diye.
Hiçbir kayıp tebessümle kabullenilmezki!
Ben bir yürek feda ettim,
Boncuk gözlü bir kız için.
Boşuna değil gözlerimdeki hüzün.
Bu aşkın eylül mağduru benim.
İstanbul,ah istanbul;
Sana emnet canımın yaralı yarısı.
Eş ruhum,insan güzelim;
Üç bilinmeyenli denklemlerde çözüm aramak,
Bizim harcımız değilmiş.....

30,08,2006