Sararan yapraklarla sonu geldi ilkbaharın,
Soğuk topraklarda başlayacak, bir hayâl yangın.
Bundan sonra günlerimi sonbahar süsleyecek,
Kan ağlayan yüreğim hep seni düşleyecek.
Eskiden ağaçlar altında hayâller kurardık,
Umutla başlayan yollarda hep biz vardık.
Hasretini duyardım, esen rüzgârların sesinde,
Mektuplar dolusu sevinç olurdum, her nefesinde.
Islak menekşe gözlerini nerde görsem tanırdım,
Gecenin en güzel yerinde, geceden utanırdım.
Çünkü ayrılığı düşündükçe ağlar, üzülürdüm,
Bir gün sensiz ne yapacağımı düşünürdüm.
Kayıt Tarihi : 4.7.2001 16:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!