Eylül Hüznü Şiiri - Ahmet Durmuş

Bir Eylül Hüznüdür geceye çöken
Bir gülün solmasıdır gönlüme düşen
Bir devrin destanıdır bu !!!
İdam sehpalarında can verip... Ölümsüzleşen...

....
Yiğitlerim var benim Ölüme gülen...
...
Kahpe eylüllerde kimi şehit, kimi zindan, kimi sürgün
Issız Mezarlıklarda Annenin duası
Kimi zaman sevgiliye yarım bırakılmış mektup...
Her zaman Ülküye kalkan olmuş direniş
Çokça Eylül'e bırakılmış hüzün...

Ne Eylülleri unuttuk ne de Sehpalarda devleşen yiğitleri
İhanete şerh düştük kanla canla
Unutmadık Yusuf yüzlülere kıyan hainleri
Yetim kalmış çocukların ahını,
Yarım kalmış sevdaların hikayelerini tamamlamaya ant içtik
Bizler...
Ocaklılar... Önden Gidenlerin varisleri...
Kinimizi diri tuttuk
Devlet yaşasın Türk Milleti var olsun diye...