Eylül Hüznü Şiiri - Ecir Demirkıran

Her eylül hüzün başlar, yaprak dökülür daldan
sanki ölüme giden, bir matem çığlığı var
Sararan herbir yaprak, rengini alır baldan
Bir uzun yolculuğun, sonuna geldık havar

Tatlı bir esintidir, okşar ruhuma dolar
Ey gençlik acelen ne, bu rüzgar gidişinde
mahşere gider gibi, kısalıyor bak yollar
Hala aklım almıyor, beden neyin peşinde

Yaklaşıyor gün be gün, tüm alem aynı yerde
Bir gülün kaderinde, yol alır tüm umutlar
hani nerde çocukluk, delikanlılık nerde
kayboldu birer birer, serde kara bulutlar

kurşunlar delip geçer, ufuk kan kırmızısı
Bir Çocuk gözlerinde, yaşam anlamsız bakış
Canavar duygularda, dinmez hayat sızısı
Başlamadan bitirir, bu umutsuzca yakış

Geldi hazan mevsimi, mahzun ve buruk her yer
yıkılır üstümüze, neşemizden yok eser.
hüznünde ne şarkılar yazıldı birer birer
Kimi nihavend çalar, kimi hüzzamdan eser