Eylül Günü Kuşluk Vakti

Bilmem hatırlar mısın tanışmıştık eylül günü kuşluk vakti
Heyecanlı umutlu sevinçli biraz da mahcuptuk.
Eritmişti yüreğimi bakışların kumsalların yakıcılığı gibi
Küçücük umutlar mutluluğun büyüğünü biriktirirse
Öylesine mutlu umutluyduk

Saklanmıştı bulut perdeleri ardına dolunay
Yapraklar nazlı nazlı terk ediyordu ağaçları
Eylül şehzade görünümlü ayıydı yılın
Eteklerinde köpürttüğü heyecanlarla yüzümde dolaşan

Uçuk kaçık duygulara kapılırım kırılgan eylüllerde
Güneş geceye daha hızlı koşuyor benim sana koştuğum gibi
Gündüzü bulutsuz gecesi pürüzsüz göklerden kayan yıldızlar gibi
Doluverdin gönlüme eylül kuşluk vakti

Gözlerin heyecan hasret umut içinde ışıl ışıl
Oysa hüzünler akıyor içime şimdi oluk oluk
Kaldırımların sonbahar vurgunu sarı yaprakları gibi
Titriyorum ayrılığın zemherisinde

Erken göç eden kuş sürülerinin kanat seslerinden oluşan
Senfoniyi dinliyorum düşüncelerden arınarak
Bir pelikan hüznüyle yürüyorum eylüllere
Metropollerin gurbet kokan ıssız sokaklarında yürüdük el ele

Yol alındı sessiz beyaz geminin memleketine
Senin biran bile yokluğun eylül sabahı benim için
Gönlüm günlerin gecelerin serinliğine rağmen
Yaşıyor çöl kumları sıcaklığını

Özlemler bitmiyor bitmiyor kavuşmanın hazzına rağmen
Eylül günü kuşluk vakti tanışmıştık bilmem hatırlar mısın
El ele umut ağacından taze bir meyve koparalım
her şeye rağmen eylül günü taze bir meyve

Necmiye Sarpkaya