Eylül gülüme yürek haykırışım

Sessizliği yüreğime ölüm olan sevgili sanadır haykırışım duy beni
susuşundan beri güneş doğmuyor bu kente
çırpmıyor kanatlarını martılar
ağlıyor bulutlar hıçkırarak hiç durmadan
bir sel aldı başını gidiyor
karanlık sokakların kimsesiz yalnızlıklarına doğru
Sürüklemeye çalışıyor benide ardından
tutunduğum pencere korkuluklarından kopartarak

Ben ise ölümümü bekliyorum susuşun sonrası
Senle var olan hayat sensizlik sonrası ölümdür bana
Kalma ölümüme seyirci kulak ver sesime
Cevap ver bir soluğunla bile olsa nefesinle

Sevgili neden duymazsın bilmem sesimi
Kaldıramıyor bu yürek bir an bile olsa sensizliği
sen yüreğimsin benim
yüreğimi ölüme terk etme susuşunla
ölmek istemiyorum sensiz bir hayatta
dirilt beni yeniden dirilt ne olursun sevgili..

27.06.07. 06.30