Eylül Gibiyim Şiiri - Aysel Gülmez

Eylülde döker ağaçlar yapraklarını
Deli eser hazan rüzgarları
Güneş saklanır bulutların arkasına
Bırakır gökyüzünü eylül yağmurlarına
Kuşlar göçer gider uzak diyarlara
Bir hüzün mevsimidir yaşanılan
Sanki beni anlatır Eylül
Eylül ben, ben Eylül

Döküldü tüm yapraklarım
Bir hüzün bulutu üstümde
Yağmaya hazır yağmurlarım
Deli gibi esmekte rüzgar
Şimdi soğuk kşlara gebeyim
Bütün renklerim çalınmış
Öyle renksiz, öyle soğuk
Eylül gibiyim,
Ne ağaçlar çiçek açar bende
Ne meyve verir
Kupkuru bir dal şimdi bedenim
Güneşim ısıtmaz öyle solgun
Öyle yorgun
Göç eder bütün kuşlar içimden
Kuş cıvıltıları duyulmaz
Nerde o baharın coşkusu, sevinci
Yüreğim susmuş, konuşmaz
Şimdi soğuk kışlara gebeyim
Baharları özlerim
Eylül gibiyim