EYLÜL GİBİYİM
Eylül gibiyim…
Bir bir dökülür umutlarım,
Sararıp dökülen yapraklar gibi.
Yorgunum, dilim suskun,
Kolum, kanadım kırık…
Göçmen kuşlar terk etmiş,
Viran olmuş yuvaları,
Fırtınalara maruz kalmış,
Issız limana benzer gönlüm.
Sensizliğe öksüzüm!
Ağlarım yalnızlığıma.
Eylül gibiyim...
Hüzün çöker akşamları,
Sanki ömrümün son demi,
Ağır bir ölüm sessizliği!
Nafiledir bütün çabalarım,
Silkinip kurtulamam ki! …
Her gün, yavaş yavaş ölürüm,
Düşen yapraklara gömülürüm.
Sonra bir gün fark ederim ki,
Ben, ben eylül de değilim…
Eylül içimde benim...
1985
Mine Türk Ay
Kayıt Tarihi : 10.4.2011 00:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
NE KADAR GÜZEL DİZELERDİ..
EMEĞİNİZE SAĞLIK HANIMEFENDİ.
Hayatın en güzel anı; Herşeyden vazgeçtiğinde seni hayata bağlayan birinin olduğunu düşündüğün andır. Bu hayatın hiç bir anında çaresiz ve umutsuz olmayın. Çok güzeldi. Kutlarım, saygılar.
Birol Hepgüler.
TÜM YORUMLAR (11)