Eylül Gelmeden Şiiri - İsmet Anik

Yüreğim dolusu şiirler yazdım
Seninle başlayan seninle biten
Her satıra bir harf bir seni dizdim
Noktayım ben mısra sonunda yatan

Hiçbirini sana okuyamadan
Belki son şiirde bitmiş olurum
Eylül gelmeden ben gitmiş olurum
* * *
Mevsimler tez geçer Tokat ilinde
Çimenlere çise düşmeden kurur
Baharlar savuşup hazan gelende
Hasretlik türküsü söylenip durur

Şairin dilinde sazın telinde
Uzun ince yolu tutmuş olurum
Eylül gelmeden ben gitmiş olurum
* * *
Bekletme kalmadı takatim ey yar
Beklediğim rüzgar esti esecek
Verilmek üzere beklenen karar
Senden sürgünüme hüküm kesecek

Kızarmadan daha akşam güneşi
Ufuklarda çoktan batmış olurum
Eylül gelmeden ben gitmiş olurum
* * *
Bütün başlangıçlar hitama erdi
Bir batsam bir daha doğamıyorum
Takvimim saatim tam sende durdu
Dünya kafesine sığamıyorum

Efsunlu sebilden dolsun kadehim
Şerbeti elinden tatmış olurum
Eylül gelmeden ben gitmiş olurum
* * *
Bendeki adını Eylül bilsinler
Seni soranlara öyle söyledim
Bütün şarkıları hüzzam çalsınlar
Kendimi kendime gurbet eyledim

Sarı yaprak gibi düşünce daldan
Davete icabet etmiş olurum
Eylül gelmeden ben gitmiş olurum.