Eylül Gelini Şiiri - Nuray Küsem Gültekin

Henüz onsekizinde idi
Bir eylül sabahında giyindi
Ak gelinliğini
Duvağı al değil sarıydı
Hüznü hâr bedeni dardı
Ruhuna
Gebeydi göz pınarları
Yetim yağmurlara
Bulgur bulgur çiğ damlıyordu
Alnına
Gerdanındaki sarı liralar
Sanki birer oktu boynunda
Titriyordu ürkek bedeni
Kuru yaprak misâli
Maviye lâl'di dili
Yeşile âmâydı gözleri
Eylül gelininin
Kendinden başka yoktu
Kimsesi
Gelinlik diye giyinmişti
Kefeni
Solgun gözleriyle
Son kez baktı gökyüzüne
Kuşlara takılıp uçası geldi
Elli yaşında birine gelin olmak
Yakıyordu yürekçiğini
Şakağına dayadı tetiği
Kirpiğinin kıvrımından
Son bir damla
Yuvarlandı gamze çukuruna
Tek seferde
Tek yudumda
Verdi son nefesini
Keşke!
"Eylül gelini"
Olsaydın yaprakta bir damla...