Eylül Geldi Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Lal oldum, yine.
Gönül konuşmaya başladı benimle.
Gözlerime düştü birer, birer geçmişte yaşadıklarım
Eylül sen geldin diye.

Eylül.
Dokunma, yüreğime.
Yaralıyım!
Unutamadığım anılarımı getirme, benim şu bulutlar ağmış gözlerime.
Ve bana gözyaşları döktürme yine.
Eylül.

Eylül.
Yine yaptın yapacağını bana.
El âlem şenlik içinde, bense hüzün içindeyim senin şu ilk günlerinde.
Demiyorsun ne oldu sana diye bile.
Oysa ben!
Günden güne eriyorum, hayaller içinde.
Eylül.

Ne kaldı, şunun şurasında.
Kasım, ayına.
Yapraklar sararır, rüzgârlar sert eser düşer sonra dallarından.
Eylül.
Sen daha ilk günlerinde bunu hatırlattın bana.
Kimi sağ kimi ölü kalkar’ da yatağından.
Eylül.

Ah, Eylül.
Daha gelir gelmez hüzün doldurdun yüreğime
Sayende daldım gittim, daldım gittim ta, çocukluk günlerime.
Ve bir’ de!
Bir şeyleri hatırlattın.
Hatırlattın’ da buruk hisler çöktü yorgun yüreğime.
Eylül.

27 Eylül 16
Antalya