Eylül Geldi Şiiri - Ümit Ay

Eylül geldi
Ve artık bir üşüme tuttu bizi
akşam vakitlerinde ve ağlamaklı gözlerin merhabasında.
biraz yağmurla ıslandı gözlerim...

Ve biraz yağmur kimseyi incitmezmiş...

Uzaktan göründü geceye vurmuş gözleriyle
Allah'ı anar gibi, dualar eder gibi.
Ah... beni bu şehirde hicrete zorlayan saçların kadim sahibi,
Eylül geldi...

Yatalak bir yaşlıyım içimde
Ölüme hiç böylesine yakın olmamıştı belki de Eylül...

Kim görebilir benim sende gördüğümü?
Sen görebilir misin aynalara baktığında benim sende gördüğümü?
Sevebilir misin unutmadan?
Yada kalabilir misin deniz ikiye yarıldığında?

Ah...Bu kuyudan bir yusuf çıkmayacak.
Ve Kuyular yetmeyecek kara insanların toprağına,
Zulüm sen geldin diye bitmeyecek Eylül...

Kudüs yine kan ağlamakta
Filistin'de doğmadan kazılır çocukların mezarları,
Neredesin ey! İbrahim'e su taşıyan karıncanın merhameti?
Eylül geldi.

Bir umut var içimde bunca acıya, bunca kedere rağmen,
Narin gibi, bir uçurtma gibi kaybım büyüktür
Ve bu dünya çocuklara yüktür Eylül.
Bir üşüme tuttu bizi ve bu rüzgârdan değil..

Eylül geldi
İyi haberler getirdi bize uzak diyarlardan
Sustu, sustu ve dedi ki; kurak gönüllere bereketli yağmurlar geldi...