Eylül Gecesi Şiiri - Utku Gürakar

öyle koştum ki yorulmaksızın
karşımda puslu gökyüzü bir ben kadar yeşil
havada keskin bir yalnızlık kokusu
simsiyah bulutların ardına saklanmış güneş

gözyaşların dökülür
yıkar karanlığı o ışıkla
ipince bir yağmur başlar akşam üzeri
asfaltın iki yanından akan seller gözyaşların

bitti rüya diye uyanıyorum bu sabah
rüyamda gördüklerim gerçekti oysa
ıssız bir yolda hasta ruhum
gerçek bir yaşam gözlerimin önünden akıyor

son uykuda seni düşünmek için
atıyorum içimdeki tüm sevgileri
sensin yalnızlığımın tek nedeni
puslu aydınlıkta o eylül gecesi