Uzanıp boylu boyunca bir sarı Eylül gecesinde
Derin bir sessizlik içinde ürperiyorum.
Kat kat hasret yorganları serili üzerimde,
Yakar derlerdi hep hasret için; ben üşüyorum.
Sen şimdi bensiz uykulardasın biliyorum,
Usulca rüyalarına sokulmak istiyorum.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta