Tutunarak bir gözyaşı damlasına
karışıyorum gecenin ırmağına
sorgusuz yargısız
kollarına alıyor hüzün
saçlarımdan süzülüyor ince ince
yapış yapış yapış sarıyor benliğimi
boşluklarda suskular çığlık çığlık
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
dağ dudadığındayım
yel alır götürür
emanet duruyor
sevmelerim
açarsan kucağını
doluşacağım
inanmayacaksın kimbilir
geçkalmışlığım
sarhoşluklar halindedir
sonbahar gecelerinin sarı hüzün yanlarından....umuda giden, umudu doğuran yanların gidip geldiği zamanları şiir kendine has diliyle anlatır...
gecenin pusatsız rengi...eylülün yol alışı...ve ardı sıra hüzün dalgalanır durur....bu hüzün tütünü...şarabı doğurur....
ve aşk ve yaşam insanın en içinde yanıp durur...
saygıyla
Eylül tadinda bir siir.......ve cok hos bir siir .....Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta