Eylül Eylülde Şiiri - Cuma Ali Çetin

Bu betonlar beni boğuyor diye...
Şehirden bıkardı Eylül eylülde.
İnsan çalışmazsa soğuyor diye...
Yazlığa çıkardı Eylül eylülde.

Yaşlıydı bahçeden gitmez beklerdi
Her gün duasına dua eklerdi !
Çalışmaktan bitap düşer teklerdi
Oturur ıkardı Eylül eylülde.

Mert idi olmazdı saklısı, gizi !
Beli kamburcaydı, ağrırdı dizi !
Yemesin diyerek bağı, cevizi...
Domuza sıkardı Eylül eylülde.

kuran oku gözün bulanmaz derdi !
Hak dostuna günah ulanmaz derdi !
Bundan sonra ağaç sulanmaz derdi...
Havuzu tıkardı Eylül eylülde.

Cumali pek çoktu derdi, hüzünü..
Güzün yaşamıştı ömrün güzünü.
Öldüğünde tozlu kalan yüzünü...
Yüz kere yıkardı Eylül eylülde.