Eylül Eylül Şiiri - Özdemir Aydın 2

Ahh eylül, sen ne hüzün şeysin
Sen ki mısranın rengi
Göklerin semendi
Şiirin ahengi...
Üflerken dağa nefesini
Kuşlar küser
Yapraklar sarıya döner
Toprak memesinden hicran sağar
Eyleme !!
Ne olur beni böyle terk etme...

Şikayetin bana mı ?
Ben mi boyadım kızıl kan tonuna şarabı ?
Ben mi öldürdüm gönlündeki aşkı?
Ben mi söndürdüm suyundaki ateşi?
Ben mi çektim darağacının gözüne nakkaşı ?
Hasbahçedeki dikeni
İçindeki şevki...
Hangi şairin dili vurdu seni
Hangi kasırga devirdi yelkenini
Hangi soysuz baltaladı gövdeni
Hangi soyğa felek kırdı çarkını..

Ahh eylül, sen ne hüzün şeysin
Sensiz kördüm
Aşkın darasında küçüldüm
Mey sesiyle yandım
Bir keman iniltisiyle söndüm
Ünledikçe öldüm...
Dermansız gecelere astım acılarımı
Zamansız soldu gönlümün çiçekleri
İmanım üstüne yemin ederim şikayet etmedim...
Sen har diye geldin, ben yâr diye yandım
Bende bulut ucu gözyaşı
Kuşlarda bir gitme telaşı
.... Ve avucumda uçup giden bir vedanın hatırası
Eyleme !!
Ne olur beni böyle terk etme...
Sen ne hüzün şeysin
Eylül, eylül...