Eylül'e Yakınız Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Bir yaprak gibi dökülmek vardı şimdi dallarımdan,
Bak önümüzde Eylül,
Olmuyor,
Yapamıyorum,
O rüzgar öyle esmiyor,
Hep bağrıma bağrıma esiyor,
Oda biliyor deliyi,
Oda biliyor kime nasıl eseceğini...
Bir yaprak olamıyorum,
Kök müyüm,
Gövde miyim bilemiyorum ki ben...
Sahi sen hiç rüzgarı avuçladın mı?
Nasıl güzel olur,
Elinin bütün noktalarıyla çarpışır hava,
Tek tek,
Çıt çıt...
Sonra aşık olursun,
Bakmışsın hava dolmuş ciğerlerine,
Nefes almak gibi bir şey,
Tam da nefes almak gibi
Derin derin...