Eylül'e Hasret Şiiri - İhsan Dinibütün

Dopdolu yaşadım hayatımı
Her yeri gördüm, her yola gittim
Dostlarım, açık söylüyorum
Hep inandığıma
ve...
Yaptığıma sahip çıkarak
Ama daha önemlisi
Hepsine kendi yolumda,
kendi tarzımda gittim

Bazen, üzüldüm
Bazen de pişmanlık duydum
Ama çok fazla değil
Yapmam gereken ne varsa
Eksiksiz, hepsini kendim yaptım

Önüme çıkan her yolda yürüdüm
Patikalarda, düşmemek için çok dikkatli oldum
Düştüğümde oldu ama
Kalktım.... yine yürüdüm
Ama hepsinde, ama hepsinde
Kendi tarzımda yürüdüm

Hatalarım oldu zaman zaman
Duymuşsunuzdur
Yutabileceğimden fazlasını ısırdım bazen
Boğulmadım, tükürdüm attım
Utanmadım

Tüm kötülüklerle yüzleştim
Dimdik ayakta kaldım
Bildiğim yolda gittim
Sevdim, güldüm, ağladım
Kayıplardan, üzüntüden payımı aldım
Yıkılmadım

Gözyaşlarım dökülürken
Mutluluk şarkıları söylerdim

İnsan nedir? Nesi var?
Kendisi yoksa sıfırdır insan
Yani kocaman bir hiç
İçten hissettiklerini söylemek
Diz çökenlerin sözlerini tekrarlamadan

Hayat hikayem söyler yediğim darbeleri
Ben buyum işte
Başka türlü yürüyemezdimki
Çünkü benim tarzım bu
Çünkü bu benim
Acı + keder + hüzün = ihsan dinibütün
İşte bundandır sevgisi Eylül'ün
Bundandır hasreti Eylül'ün