Eylül Düştü Gözlerime Şiiri - Ferhat Arıkan

Sararmış yaprakları çınar ağacının
Gölgesi küsmüş toprağına
Nemli bulutlar bakarken baharlara
Eylül'ü düşürdü yaprağına
Kirlenmiş ruhların rahmeti yağarken
Fani diyerek konuşan
Ölmeyecek gibi yaşayanların üzerine
Tanrı gözyaşını döküyor kirli ruhların bedenine
Kimdi böyle birbirini ezip koşuşan
Uyan eyyy kalbimin sönmüş yanardağı
Yaksın; geç kalmış iyiliğe
Bir damla su vermeyen gözlerimi
Zaten yansın iyi olmayan bütün yürekler
Solsun gülmeyen çocuk varsa bahçelerdeki güller
Ağlarlar belki yüreğinde kalanlara
Gerçekleri sahte olanlar inanırlar yalanlara
Bir çiğ düşer sonra gülen gözlerine
Yağmurlar karışır geç kalmış sözlerime
Sonra ağız dolusu bir küfür edersin
Bedenlerinde medeniyet taşıyan
Beyinleri düşünmeyen mürtecilere
Sana haykıyorum ey geç kalmış ruhum
Yalnızlığa itilmiş karanlıklarda ki korkum
Duy beni kulaklarını aç ve beni dinle
Sendeki ben gibi haykırışlarım var
Gizlerim var yansıtamadığım sözlerimde
Sana diyorum eyy kalpleri kararmış ruhların efendisi
Duy bu çığlıkları yalnız kalan korkuların sesi
Dağıt beynimde birikmiş o kirli sisi
Dağıt ki görünsün kirlenmiş ruhların elbisesi
Ağlayan var gülen var konuşan var
Ruhumdan kopan bir gürültü sessiz çığlıklar
Yağmur var rüzgar var kararan bulutlar
İçimde biriken bir yalnızlık bir soğuk rüzgar
Gözlerimden tane tane dökülen
İnci değil buz tutan yağmurlar
Yürürdüm gece yalnızlığın sessizliğine
Tüten bir baca arar gözlerim üşürcesine
Yüreğimde ki çaresizliğin çırpınan kanatları
Parlamış koşuyor hasretin gönlümdeki atları
Yağmur var fırtına var bu yağan kar
Sana gülmek yakışır
Bırak ağlasın sonbahar

25.09.2023


22:15