EYLÜL Düşleri Şiiri - Yüksel Yenicecaglar

Kızıl bir eylül akşamı
Ren nehri usul usul akarken
masmavi gökyüzünün parcalı bulutları arasından
„Ben daha buradayım“ dercesine
gündüzün bitimiyle flörtleşen
sarı-turuncu GÜNEŞ…
terkedederken yerini gülümseyerek akşama…

İki çocuk
biri masum
diğeri uslanmaz
çimenlerin üzerine uzanıp
gökyüzünü seyrediyorlardı
geceyi beklediler
en parlak, en büyük yıldızları bulmak için
EYLÜLün ilk gecesinde en büyük, en parlak
iki yıldız buldular gökkubbede
sizin adınız ne? diye sordular;
UMUT! dedi biri…
SEVGİ! dedi diğeri…

UMUT`la SEVGİ elele tutuşup
karanlıkları delerek
mavi bir limana gittiler…

Milyonlarca yıldızla Mavi limanin
lacivert gökkubbesinde buluştular
yine en büyük yıldızı bulup, adını sordular
gecenin sessiz sahillerinde
MUTLULUK! dedi, en büyük en parlak yıldız...

UMUT,SEVGI ve MUTLULUK!
milyonlarca yıldızlarla
ne parlaklık, ne de büyüklük farkı gözetmeden
kardeşçe,dostça elele vererek
uzun bir BARIŞ ZİNCİRİ kurdular nehir ve denizler üstü
ışıklarıyla tüm dünyayı aydınlatan...

Düş rüzgarlarının deniz ve nehirlerden gelen esintileriyle
gecenin sabaha durduğu saatlerde
SEVGİYE,UMUDA ve BARIŞA susuz insanların
yüreklerine düştü gökkubbeden yıldızlar teker teker…