............Eylül Dostları Şiiri - Yorumlar

..........Eylül Dostları


Solgun bir günün aksamında
Yüreğime gömdüğüm anıları
tek tek çıkarıyorum hafızamdan
hüzün kokulu tozlu ezgiler,
eşlik ediyor yüzümdeki çizgilere
Dostlar çıkıyor içinden vefalı vefasız
Ben alacağım kadar yaşadım,
yitip giden düşlerimle.

Ve yine;
Eylül hüzünlerinde demleniyorum.
Bir daha,
Can evim gazeller döküyor kimsesizliğimde.

Şimdi;
Yüreğimi eriten bir hüzün yumağı
Çileye aşina bir ömrün yazgısıyla,
eylülün eşiğinden girdi girecek içeri.
Koca bir maziyi adımlayarak

yasaksız anlatılacak öykülerim
Ürkek renkleriyle saracak,
eskitilmiş mevsimleri…
Akıp gidecek parmaklarımın arasından
ardımda bıraktığım boynu bükük hatıralar

Ve o son veda’dan;
Geriye dostları kalmalı insanın
Musalladan kalkarken omuz vermeli
Yanında olmalı kabre girerken
Kıraç topraklara pınar olan,
dost eller vermeli seni toprağa
O dost eller ki;
kadim olan, eylül dostları...


Mehmet Nalbant

Eylül kadar hüzünlüydü,kadim dostlar kadar vefali hos bir siir, okurken gözlerim bugulandi... Tebrikler Mehmet Nalbant hocam... Güldeste siir grubumuzda paylasima sunmaktan onur duyuyorum... Huzurlu geceler...
Tam puanimla tebrikler...