Eylül dizisi (...7)

eylül dizisi (......7) yeni

iki yorgun isçi gibiydi gözlerim
yine de inançla çalışıyorlardı
ardın sıra yıkılıp
yollara

yollara yıkılırken umudun surları
(onlar ki yine gözlerimdir...)
sessiz bir çığlık gibi sustuğum adını
gidişlerin dönüşümsüzlüğünde
avazım çıktığınca bağırıyorum

yorgun bir eylüldüm kapında
ifadesizliği tek ifadesi olan yorgun bir eylül
KERA’nın sözleriyle anlattım kendimi sana
simdi sana kendi şiirimi yaşıyorum
en güzelinde ifadelerin
sana SU SUYORUM

geçip göçüp gidiyor yıllar
yürek aynı yürek
ben aynı benimde
yaşlanıyor gözlerim
umutsuz bekleyişimde
şimdi sana kendi sonumu yaşıyorum
en güzelinde ifadelerin
sana GİDİ YORUM

hangi yola düşsem sonu sana varıyor
uzun uzadıya yollar
yollar boyu
dargın
kırgın
gazeller altında kalmış
eskiyen bir eylül
avazım çıktığınca bas bas bağırıyorum
seni çağırıyorum

niyet ediyor bir ''ESKİCİ'' seni almaya
kıyamıyor, korku YORUM
içime devriliyor büyük kentlerin telaşı
ve içimde kan a yorum ÇORBACI’nın yaralarını
yıkılıyorum yorgun gözlerine
kırgın dargın bir eylül gibi

sana umudun annesini

sana baharı bekliyorum

ve son sözüne günün
yine seni ekliyorum
SENİ SEV-İ YORUM.
hiç dönüşümsüz seni bekli YORUM......

ekleme: 07.09.2004

küskünüm olmuş zalim ayrılığın elinde kırdığım aynalarda insan suretleri…
(çizerken kırdığım aynalardaki suretlere…)

önce uzun uzak kayıplar
karanlık yolculuklar
ıssız sürgün
tenha yüreğim sonra
sonra gittiğin her yerde
her intiharda
hüzün yüzün yüzüme benzer…

önce kayıplar uzun, uzak,
cansız bedeninde ilk öpüşün
heyecanın giderayak
ve ‘’biri görecek şimdi’’ telaşı
hüzün yüzüm yüzüne benzer

sonra, yine sana aşk.

gecenin siyahını giyinir bedenim
yağmur sonrası bir güneş açımı koşarım
ama yine tutamam ellerinde ellerini baharın
bilirsin: ben her hüznümde sana yeniden ölürüm…

ekleme: 07.09.2005