Vakit Eylül'dü,
Mevsim sonbahar.
Bahar görmemiş öksüz bir aşkın hazan yeline karşı son çırpınışlarının demleri!..
Ve kaçınılmazdı artık;
Sararmış umutların bir bir yürekten düşmesi.
Değmişti bir kere sevdaya, sonbaharın zemherir soğuğu elleri..
Öylesine yalnız kaldı ki yüreğim, öylesine çıplak
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta