Kırılmış Eylül Şiiri - Derya Avşar

Eylül'e
Dünyayı omzunda taşır insan
Ezelden ebededir yorgunluğu
Hep mi yorulur insan
Hep mi acı çeker
Durun bir durun hele;
Ismarlama bir dünya için
Ölgün bakan gözler,
Alazlanmış yürekler,
Emek kokan, çatlak eller
Zamsız olur hasretler
Hep mi yaprak döker insan!
Hep mi üşür / yüzü soluk,
Yüreği darma dağın,
Gövdesi kan revan
Eylül'de hep mi kanar insan!
Hep mi içi sızlar?
Ayrılık bağrını yarar
Hasreti giyinir
Mevsimsiz dalları kırılır
Eylül'de hep mi ölür insan?
Saç uçları kırılmış Eylül'de
Hüzün akar gökten yere...
Ayrılıklar barındırır heybesinde
Şiirler küser şaire
Aforizma şiirler dökülür Eylül'e...
Kalem kırılır / defter yırtılır
Sabah kavuşmaz geceye...
Ve sonra...
Kitap ortasından yeniden açılır
Kim bilir belki de;
Devrim yapma mevsimidir Eylül...
Dalından kopan her bir yaprak,
Savrulduğu toprağa inat bir eylemdir.
Her sürgün, bir özgürlüğün ışık kapısıdır!
Paslı kilitlerin çözüleceği gün yakındır...
10/09/2022