Eylül Damlası Şiiri - Göksel Pulat

Eskidi yağmur damlası, rüzgârda usul usul
Her damlasında bir hırıltıdır, duyulur
Her hırıltının altında rüzgârlı bir sen durur
Her yağmur damlası, gönlüne ilişemeden kurur
Eskidi yağmur damlası, rüzgârda usul usul

Ve vardır her yağmur damlasının duygusu
Acib ve garib bir şekilde ıslanırlar sana
Bazen sen olup sensizliği tattırırlar yabana
Bazen de katlanırlar, sen olmana rağmen sana
Ve vardır her yağmur damlasının duygusu

Rüzgârının eteğinde çıktılar sonunda dar ağaçlarına
Biraz yorgun, biraz ıslak, biraz mahzun
Bazen de mağrur ve gururlu ve solgun
Feda ettirdi hayatları o masum kokun
Rüzgârının eteğinde çıktılar sonunda dar ağaçlarına

İnce ip geçirilmişti ince hayatlarının boynuna
Teker teker düşmüştü o masum yangınlar
Gözlerinde nefretin ve sevginin sessizliğiyle yandılar
Akkor düşmüş, düşen düşlerinin sancısıyla düşekaldılar
İnce ip geçirilmişti ince hayatlarının boynuna

Mağrur ve kırgın bir şekilde bir sen oldular
Gözlerinin ışığının bir karanlık ortamında
Yaşların yağmur olup akmaya başlamasında
Bulutların artık evladlarını yollamamasında
Mağrur ve kırgın bir şekilde bir sen oldular

Sanki, sana senden öte bir ben olmaya çalışmışlar
Hayatının, aşılamayacak kısmının yaşlı yaşlarında
Bir yağmurcağızın sana karşı olan ıslak aşkında
Sonbaharın can çekiştiği şu senli yağmur ayında
Sanki, sana senden öte bir ben olmaya çalışmışlar

İpeksi teninde hissedilmek ister her yağmur katresi
Bu ayrıcalığa erişmek yürek ister, cesaret ister
Aşk ister, emek ister, sevda ister, sen olmak ister
Ve en önemlisi sana rağmen bunu ister
İpeksi teninde hissedilmek ister her yağmur katresi

Boşa akıtma o yaşlı gözlerinden yağmurcağızları
Her biri, bir sen uğruna, bir bir feda oldular
Sonunda adanacak bir çift aşka yaş tuttular
Herbiri, bir bir mesud ismine mahzar kaldılar
Boşa akıtma o yaşlı gözlerinden yağmurcağızları

Ekserisi artık olmalı, ceylan bakışların için
Yoksa ölümle mutmain kalır mı geride bıraktıkların
Yüzlerine bile bir kez bakmadıkların, hatırlamadıkların
Yaşamına, nefes oldukların, sonra boğdurdukların
Ekserisi artık olmalı, ceylan bakışların için

Lâkin biliyorum, lakayt kalmaz senin gözlerin bunlara
Artıktır, artık arttıkça etrafında artanların artları
Yoksa boşuna sayılmaz yoksaydıklarının yokları
Çabaları, uğraşları, ehemmiyetli yaşamları
Lâkin biliyorum, lakayt kalmaz senin gözlerin bunlara

Şâyet fedakârdır sana feda olan her yağmurun katresi
Kimisi toprak olmak istemiş teninle bir olmak için
Kimisi rüzgâr olmak istemiş, tenini hissetmek için
Kimisi ise kimse olmak istemiş, seni tanımamış olmak için
Şâyet fedakârdır sana feda olan her yağmurun katresi

Ab-ı hayat çeşmesinden kaldır başını göğe
Gör artık sen uğruna nelerden vazgeçtiklerini
Duy artık yağan yağmurların haykırışlarını
Havadan, sudan, buluttan men edilişlerini
Ab-ı hayat çeşmesinden kaldır başını göğe

Hadd-i imkân dairesinde seslenmişlerdi sana
Islak bedenleri, kuru ateşine aşık
Biraz kırık, vaziyette sık sık yıkık
Hevesatları boğazlarında, aşklarında kırgınlık
Hadd-i imkân dairesinde seslenmişlerdi sana

İçimden bir parçaydı her yağmur damlasının göz yaşları
Birer birer bir er gibi yok olup gitti benden zerreler
Sırrımın sırrı yağmurcağızların ağızlarındaydı kelimeler
Döküldüler, söyleyemediler, sırra yeksan olup gittiler
İçimden bir parçaydı her yağmur damlasının göz yaşları

Nâdan kaldım ben yağmurlarımla sonbaharda sana
Düşünemedim, aşk eyledi vuslatın yağmur katrelerime
Sevinemedim, bir görüşme ihtimalinden ırak görüşlerime
Dirilemedim, tekrar yüz olupta yüzsüzlüğümü bir bir yenmeye
Nâdan kaldım ben yağmurlarımla sonbaharda sana

Özel Tarih: 29.09.2015 (1994)