Eylül Dağlarının Dirilişi Şiiri - İlyas ...

Bin dağ diriliyor, usulca
Tatlı bir yel esiyor, arkası kasırga
Bir damla sanırsın onu
Dikkatle baksan görürsün okyanusu

Samimiyetin varsa yani hazinen
Açmalısın kapağını ve paylaşmalı
Gönül paylaşımının mükafatı
Bire kırk belki de kırk milyon kere kırk olmalı

Yıkılan dağ şaşırtmasın seni
Dağı yıkan gücün değil miydi?
İçtenliğin, gücün ve yardım
Bileşkelerin en güzeli bu sanki

Yiğitliğin bedeli, sözün eri olmaktır eri
Tutulan her söz bir hedefin merdiveni
Tırmanır basamakları bakar isen aşağıya
Dağ değil ülkeler olur hayali

Yüce sevgiliye yüce sevgiyle ulaşılır
Cüce korkular yüce korkuyla aşılır
Fiildir çözümü problemin, zamanın
Dirilişin zamanı yok, aslında her zamandır

Süzülmek gökte, hayalde midir sadece?
Gerçeğin de gerçeğidir varoluşu bilenlere
Amelin karşılığı mükafat ya da müeyyide
Hayalle başlar, ardından erişirsin gerçeğe

Yatanlar, oturanlar, ayağa kalkanlar
Duranlar, yürüyenler, koşanlar
Düşenler, takılanlar, takla atanlar
İnanılmaz, asla bir olmazlar

Nice azlıklar vardır; tek yürek, tek beden
Tek atar şah damarları, tek olana varana dek
Bilirler kemiyet değil önemli olan keyfiyet
Hedefleri de tek sevinçleri de tek

10/2003