Eylül Çocukları Şiiri - Osman İslam

EYLÜL ÇOCUKLARI (İyi ki Doğdun Osman İslam)
Sahi eylül çocukları hep aynı mı oluyor
Hep hüzünbaz hep yenilmez hep mi derin bakıyor gözleri
Sahi hazan-ı baharın çocukları
Yeniliği iyiliği ve güzelliği kundağında mı saklıyorlar ki
Bastıkları her yere yumuşak kadife dokunuşlar
Ve kızıl güzellikler bırakıyorlar
Hani şu hep tadı damakta kalan türden…

Küsmüyorlar kimseye,
Kimseyi küstürmüyorlar da
Büyük olduğu için yürekleri
Buna paralel olarak
Acıları da , yalnızlıkları da, kırgınlıkları da,
Tepkileri de büyük oluyor

Tüm bunlara rağmen dudaklarının ucunda
“gururumdan burnum yer düşse almam” repliği,
hep eski bir makamdan çalıyor.

Tıpkı doğdukları mevsimsel iklim gibi kokuyor boyunları
ağustosun o jiletli o dikensel kuraklığında bahar tazeliğiyle sakinliğiyle huzuruyla
apansız işte orda öylece
bir yudum yağmur damlasıyla
tüm çürümüşlüklerinden
isinden kirinden tozundan pasından arındırıp
sıcacık sarmalayan eylül gibi
hayatın acımasız vuruşlarına
yangınlarına yaralarına ve hoyrat çıkışlarına, merhem bulmakta usta
hep dik tutuyorlar başlarını
onlar, onlar eylülün çocukları…

yani demem o ki
bildiğim en şifalı, en şefkatli mevsimin
hazan-ı baharın çocukları onlar

bilirsiniz sahtesi olmayan tek bahardır güz
gelir gibi yapmaz
ne zaman gelip ne zaman gideceğini de çok iyi bilir
eylülün çocukları da tıpatıp eylül gibidir

aslına bakarsanız onları farklı kılan iki annelerinin olmasıdır
biri öz be öz, diğeri ise güz
onlar yalnızlığa doğuştan kundaklı olsalar da
ıssızlığa aşık, kalabalıkları peşinden sürükleyebilenlerdir
bu yüzden eylülün çocukları benim için bir başka özeldir
fırtınaların doğurduğu kahramanlar,
çorak toprakta yeşerebilenlerdir onlar
eylül çocukları
bir başkadır onların dokuları dokunuşları

bugün 30 eylül
yani eylülün son demi
ve işte eylül çocuklarından birinin bu dünyaya kök salışının yıldönümü bugün
eylülü son dakikada kavrayıp kızıl dallarından
dünyaya düşen bir deli adam
sevgili Osman İslam

alabildiğine dost
alabildiğine insan
alabildiğine kahraman

o, kah kadraja alır gürül gürül akan doğayı
kah kalemiyle çizer insana yapılan haksızlığı
kah ıssız bir mezarlıkta ölüme dokunurken görürsünüz onu
sokulur koynuna sonsuzluğunun
huzur dolar içeriye
yüzünden oldukça belli olur
kah bir bebeği çatlayana kadar güldürür

sivridir dili namerde
merde kucak açmayı da iyi bilir hani
bitmeyen enerjisi dost sıcaklığı
ve hayatıma kısacık zaman diliminde kattığı tüm renkler için
önce onu aramıza yollayana şükrediyor
her şeye rağmen varlığı ile dostluğun ve samimiyetin ne denli önemli olduğunu
bana yeniden hatırlattığı için ona çok teşekkür ediyorum
iyi ki doğdun bir deli oğlan
iyi ki doğdun sevgili Osman İslam
iyi ki varsın iyi ki hayatımdasın
sen hayatımızdasın ya
biz hepimiz çok şanslıyız
iyi ki doğdun
iyi ki doğdun Osman İslam
iyi ki doğdun

İÖK– 30 eylül 2009 söke/aydın