Eylül Çiçeğim Şiiri - İsmet Bozkurt

Neden halden anlamıyor gözlerin
Başını göğsüme koysun uyusun
Çekip gitme dayanamam özlerim
Esirinim sen ruhumda büyü’sün.

Eylül gelmiş pencereme kapıma
Serçe konsun hazan tüten çatıma
Sen yükledim ayaz renkli atıma
Arş’a çıkan beyaz melek huyusun.

Serin akar çağlayanın suları
Gül kokusu dudağının kenarı
Berrak olur ahde vefa pınarı
Damarımda akan memba suyusun..

Esiyorken içerimde fırtına
Ya Fırat’sın yıkıp geçen ya Tuna
Uzaktaki gül hasretim kokuna
Selam getiren Turna’nın tüyüsün

Bakışın bir kor yüreğime belasın
Unutmadım yâr gözünün elâsın
Nazenin dil ince belde edasın.
Sarı çiçek mor Menekşe soyusun.

Sana açtım gizlediğim ikrar’ı
Ben kaybettim hayat denen kumarı
Yıkma sakın yaslandığım çınar’ı
Issız çölde derin soğuk kuyusun.

İsmet Bozkurt