Eylül Benim Adım Şiiri - Eylül Betül

Ruhum kafese hiç girmemiş bir kuş gibi
Gökyüzüm hep mavi, masmavi…
Pranga yememiş ayak bileklerim
Ve saçlarım en deli rüzgâra kafa tutuyor
Ellerim titriyor, parmak uçlarım acıyor
Kalbim çarpıyor her karanlık çöktüğünde
Ben başı dik,
Ben en katran gece…

Bak eğildim!
Bak yenildim!
Sessiz çığlıklar sardı her yanımı
Sanki kimse duymuyor beni, öyle gibi…
Silindi ayak izlerim sokaklardan
Hükümsüz şimdilerde sözlerim
Ve yitirdim, sonra sustum
Ben aslında kendime, kendimi kustum…

Dertli bir ney gibi,
Acıklı bir kanun gibi,
Bestesini arayan nota gibi durdum
İnceden gelen makamımla; konuştum, sustum, savruldum ve duruldum
Sızım sazım oldu, sazım sol yanım
İnce sesler çıkıyor kalbimden ama sessiz
Bazen tiz...

Ben bilmem ötekini berikini,
Eylül benim adım…