Eylül Ayrılığı Şiiri - Hasan Can

Yasak bir aşk, umutsuz bir bekleyiş,
Suskun iki dudak, soğuk bir hava...
Yaşlı gözler, buz tutmuş sözler,
Saatlerin sustuğu andı o an.

Eylülün son günleriydi, kısa bir bekleyişti,
Aşkımızın son demlerini yaşıyorduk, bitecekti,
O an belki bu ayrılığın sorumlusunu arıyorduk,
Ama herşey bir anda yok olup gidecekti.

Şöyle bir geçmişi süzdük ikimizde,
Geçmiş günlerden konuştuk,
Aradık bir iki ayrılık sebebi,
Ne o buldu nede ben bir sebep.

Ben düşünmüyordum ama,
Onun aklında hep ayrılık vardı,
Sanki bir yerlerde bıraktığı biri vardı,
Son kez baktım gözlerine, son kez doya doya...

Elini elimden çekerken usulcasına,
Gözlerini alamıyordu gözlerimden.
Ürkekti bakışları yakışmıyordu ona,
Belkide gitmek gelmiyordu içinden.

Ne olursa olsun bitecekti,
Son sözlerde tükenmekteydi,
Ve elini elimden çekti, bir adım attı,
Giderken titrek bir sesle, seni seviyorum dedi.