Eylül akşamları Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

Bırakma ellerimi üşümesin yüreğim,
Buz tutmasın gözyaşım Eylül akşamlarında.
Bu gidiş veda olur kal gül yüzlü meleğim;
Budur bütün telaşım Eylül akşamlarında.

Hani bir şarkı var ya ömrümüzün son demi,
İşte şimdi tam bu an mahrum etme kademi.
Sen inan yeter bana başkası etsin zemi;
Hayatla son savaşım Eylül akşamlarında.

Gidersen nidam titrer bütün arşı ala da,
Sitemlerim duyulur en son an son sala da.
Boynu bükük bir yetim misali musalla da
Garip kalır naaşım Eylül akşamlarında.

Ömrümün gonca gülü sen zehirli sarmaşık,
Anlamaya çalışma duygularım karmaşık.
Mutlu görünen bedbaht murat almayan aşık;
Yazarsın mezar taşım Eylül akşamlarında.

Hilal kaşını yıkıp kirpiğine değdirme,
Canımdan bir parçasın el yerine saydırma.
Zül sayarım gidersen yüzüm yere eğdirme;
Bırak dik kalsın başım Eylül akşamlarında.

Sevmiyorsan hakkım yok merhamet dileyemem,
Etem-i ye ağ yarsan asla irdeleyemem.
Yok illa gideceksen seni engelleyemem;
Zehir olmasın aşım Eylül akşamlarında.

12.04.2014.ANKARA