Eylül Akşamları Şiiri - Osman Öcal

Eylül akşamında güneş batarken,
Kızıl ufuklarda döner efkârım.
Bin bir yıldız ay koynunda yatarken,
Hüzün ocağında yanar efkârım.

Serin serin okşar gecenin yeli,
Tutulur ses vermez kuşların dili;
Sevgiyi kutsamış yanık sineli,
Gözesi soğulmaz pınar efkârım.

Hayaller perişan düşlerim ayyaş,
Son ateş böceği sevdama yoldaş;
Umut meydanında sürerken savaş,
Derinden derine kanar efkârım.

Hazanın meyvesi ince bir sızı,
Şafakta gözlerim kapanır bazı;
İsyan eder ruhum bu nasıl yazı,
Heybeti sancılı çınar efkârım.

Gönül mü uyumsuz kader mi kalleş,
Ölse de Vuslatî sönmez bu ateş;
Dağların rengini verirken güneş,
Eylül çiçeğine konar efkârım.

Osman Öcal