Oldum olası sevemedim bir türlü
Hazan Mevsimini.
İçimde kol geziyor hüzün, yine bu
Eylül akşamı.
Sapsarı olmuş, yere düşmüş yapraklar.
Hüzünlü gözlerle bakıyor onlara
Dallarda kuşlar..
Bilmiyorum; kim bilir, ne düşünüp,
Neleri anımsıyorlar.
Belki de bir gün, bizde, bu dallarda
Olmayacağız diyorlar.
Kuş dilini bilmek, öğrenmek geldi
Bir an içimden.
Kuşlar niye hüzünlü, ne düşünüyorlar
Bilemem.
Ama her hazan mevsimi geldiği zaman
Benim İçim acıyor.
Eylül akşamlarını sevmemem belki de ondan.
Her hazan mevsimi, her Eylül akşamı,
Bana; ayrılık ve ölümleri hatırlatıyor.
Korkular, bu gece yine kol geziyor odamda.
Nasıl korkmayayım,
Nasıl sevebilirim Hazan mevsimini,
Eylül Akşamlarını!
Kafeslerinden çıkmış, yırtıcı canavarlar gibi,
Ayrılık ve ölümler,
Yine üstüme üstüme geliyorlar.
Sanki bana saldıracaklar..
İstanbul
20.09.2010
Kayıt Tarihi : 21.9.2010 22:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hüzün doluyor yüreklere
Eylül serinliği yakıyor
Ayrılıklar geliyor üstüme üstüme
Güzel bir çalışma.Kutlarım Saadettin bey.
TÜM YORUMLAR (3)