Eylül Akşamında Şiiri - Enes Rıdvan Ayhan

Her sokak beni sana hatırlatıyor
Akşamları olan suskunluğu aynı sen
Yağmur yağdıysa geceye...
Kaldırımların dibinde biriken suyla
Köşede sek sek taşlarının tam dibinde
Erken bir vakit
Ay ışığıyla dinlenmeye çekilirsin.
Sabahları başak taneleri arasında kırılan güneş gibi
Gülücük saçıyorsun belki de uykunda
O saatlerde ya uykuda oluyorum sen de
Ya da senden bir mısra düşüyor önüme
Göremiyorum seni uykun da
Yine de herşeyinle çok seviyorum seni.
Biliyorum uykudasın bu saatte
Ve ben yine özlüyorum
Hissedemiyorum yetmeyen nefesini
Derin alış ve nefes verişini hissedemiyorum
Dokunamıyorum dudaklarına
Kirpiklerini sayamıyorum soğuk bir akşamda
Bir eylül akşamı saç telini tutmak
Ve onu koklamak istiyorum
Sende bitmek istiyorum gözlerinle.
Gözlerini kaçırışın
Azrail’in teğet siyahı
Güzelliğinin keskin mührü
Şahidim oluyor...
Anlasan,benim uçurumum sensin
En hassas ağrım yine sen
Yine de herşeyinle çok seviyorum seni
Şunu seviyorum en çokta
Uykularımda sen
Kalkma nedenimin sen
Kafamda her dakika sen oluşunu seviyorum
En çokta şunu istiyorum
Mesafelere inat
Yanımda sen
Gözünde ben
Dilinde biz oluşumuzu istiyorum
Seni seni yine de herşeyinle çok seviyorum ben.