Eylül Akşamı Şiiri - Fazilet Bayraktar

Bir eylül akşamı tanıdım seni
Yürekçe bir sevdaydı benimkisi ne bileyim
İşte öyle bir şey…
Tutkuydu, aşktı Tahir ile Zühre’nin aşkıydı bizimkisi
Hayat yıllarca zindan şimdi bana
Yemek haram içmek haram sanki
Ne mümkün aylar yıllarca
Sensiz geçen günlerim
Gitme dedin gitme bana
Dağlar devrilmesin
Altında kalmasın ümitlerim
Yer yarılmasın
Karanlık kuyularda kaybolmasın düşlerim..

Gitme... Dedin bana
Saçının tellerine hasret ördüğüm
Vakitsiz açan çiçeğim
Ümidim sevgim geleceğim
Gitme dedin bana
Gözüm sözüm şiirim
Alevden kıvılcımlar salan
Hasretin ince bir sızı içime
Sevda kitabını kapatıp
Dönüp arkana gitme
Bittim tükendim söndüm
Senden kaçtım yine sana döndüm

Düşlerim kadar sınırsız sevdaların
Peşine düşmüş gidiyorum
Ben sensizliğin kapısında
Boynuna zincir vurulmuş
Azat kabul etmez bir köleyim
Gel artık kır çiçekleri kokan bahçemin gülü ol
Bütün sevda çiçekleri hayranın olsun
Dertlerine bulamadığın derman olsun sevgim
Gel...
Gitme, gitme kibar gülüm dedin bana

Ancak sende bak yüzüme sarardım ve Soldum
Bilmediğin tek bir şey var bir kere sevdim...
En çok sevdim, şiirlerim, tek yüreğim özleyişim sana...
Yüreğimin yârimin değdiği yersin tek isimsin bana
Gitme deyişlerin ciğerimi yaktı da geçti

Ahhh dağladın da geçtin! ...

Buradayım senleyim
Bil artık ve duy sesimi
Gözyaşlarımı ne yapayım şimdi
Kadınlığımın neresine koyayım
İncinmiş ferman dinlemeyen yüreğimi
Kimlere anlatayım sevda yanığımı
Gökyüzüne karlara fırtınalara yağmurlara
Nasıl tekrar salayım

Geldi, geldim işte
Yüreğimin endişe rüzgârlarını kelama veren
Düşmüş yüreğimin sevgisiyle sana geldim
Şiirleşen sevdamla sana geldim
Tanıştığımız bir eylül akşamında

6.9.2004