Eylül Akşamı Şiiri - Mustafa Sürmeli

Bir eylül akşamı başlamıştı aşkımız,
Bir eylül akşamı bitmişti yalnızlığım.
Ebediyen sürecekti bizim coşkumuz,
Bu sebeptendi ölümden korkusuzluğum.

Bir başka âleme girmiştik ikimiz de,
Kocaman bir aşkı besliyorduk içimizde,
Ayrılık yoktu ki, birtanem aklımızda,
Sevinçtendi geceleri uykusuzluğum.

Ben anlamadım sonradan olanlar oldu,
Tatlı diline ayrılık şarkısı düştü,
Çok severken yakalandı kalbim suçüstü,
Ah, şu hür bedende kendime mahpusluğum.

Hani son bakışların vardı ben giderken,
Seviyorum diyordun, elveda derken,
Ne sahici oynamışsın, kandım harbiden,
Kahrolası sağırlığım, kör kuşkusuzluğum.

Ne kadar da kısa imiş bizim aşkımız,
Anladım en güzel şarkıdır, sessizliğim.
Bir eylül akşamı bitiverdi aşkımız,
Bir eylül akşamı başladı sensizliğim.