Eylül Şiiri - Cem Veysel Gül

İşte yine hüzün bastı geceyi
Sevgiye dostluğa aç
Bir eylül gecesi sessizliği
Yüreğim ürperiyor ansızın
Oldukça bir ruhi çöküntü
Her saniyesi bir kahır
Her çığlık bir ölüm sanki
Bir sonbahar sızısı
Eylül telaşı ve çöküntüsü
Güneş tan'a inerken
Sanki kızıl bir top gibi
İşte kızıl bir ölüm gibi doğuyor
Yada insanı o hüzne bürüyor
Yeni gün daha ilk doğuşuyla
İnsanın içine kızıl bir ok gibi giriyor
Güneş kızıllığı kadar ısıtmıyor artık
Soluk ve benizsiz bir yıldız
Her ölüm artık beklenir
Her beklenti bir çöküntü
Issızlığın, hüznün adı oluyor eylül

ant./beldibi
02.09.2001
montana beach hotel