Istanbul Bakirkoy 7Aralik
Eylül,
beni usulca bir eşiğe getirir.
Bahçede nar kabukları ince bir sır gibi açılır,
çatlağından sızan ışık, içimdeki eski bir odaya düşer.
Orada, duvarda asılı kalan gölgemin yanında
adını söylemeden anılan bir yorgunluk durur.
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta