Eylül'dü…
Güneş, son kez dokunuyordu tenimize,
Gölgelere sinmiş vedalar vardı sokak aralarında.
Ağaçlar yavaş yavaş soyunuyordu umutlarından,
Ve ben sana sarıldığım her an,
Bir daha kavuşamayacak gibi sarılıyordum…
Çünkü Eylül, bir vedanın provasını yapar gibiydi her seferinde.
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta