Eylül'dü…
Güneş, son kez dokunuyordu tenimize,
Gölgelere sinmiş vedalar vardı sokak aralarında.
Ağaçlar yavaş yavaş soyunuyordu umutlarından,
Ve ben sana sarıldığım her an,
Bir daha kavuşamayacak gibi sarılıyordum…
Çünkü Eylül, bir vedanın provasını yapar gibiydi her seferinde.
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta