Eylül Şiiri - Sefa Kara

Yine kapıya dayandı Eylül
Bu soğuklar gelecek kışın habercisi
Bilirsin dayanamam ben bu soğuklara
Kat kat giyinirim ufacık bir rüzgarda
Senin yüzünden kışı da sever oldum
Titreyen ruhumu ısıttım aşkınla, kavruldum
Asıl sevdiğim kış da değildi üstelik
Sana sarılmak için bahane üretiyordum

Seni ısıtmanın tadına varmaktı tek amacım
Kalın mavi montumu omzuna asacağım
Sen üşüsen patlar benim damarlarım
Bir intihar çığlığı kopar içimden
Ölüm korkusuyla kaplanır her tarafım
Aniden derin bir kaygıya bulanırım

Sen gülsen yeniden döner memlekete yaz
Fışkırır ruhlarından beyaz papatyalar
Eser Akdeniz’den serin bir rüzgar
Kalbinde parlar güneş saçından eser ayaz

Dalgalandıkça saçların , serinler şah damarım
Senden bana eser durur
Seyrettikçe seyre dalar seni yıldızlar
Bir şarkı bestelenir kahverengi gözlerine
Ben esen rüzgarınla , aşkınla durulurum
Çıkarım gökyüzüne , dans ederim sonsuzlukta
Mavi bulutlardan yağmur ısmarladım sana

Lavanta tarlalarında da bir hüzün , kaç gündür
Kulağına takamadığım her biri bana küsmüştür
Eylül yirmi Ekim de dayandı bak yine kapına
Üşütmez artık seni , yorgan olur ben sarılırım sana