Eylül Şiiri - Emrah Kurt

EYLÜL
Hayatım benzer eylüle
Hergün yaprağını döker
Kalbimi verdim bir güle
Bana karşı boyun büker

Güllerim karıştı küle
Sitem var gülden bülbüle
Gözlerim gülse bile
Yüreğim esir eylüle

Yalnız kaldım tuzaklarda
Kimseye yoktur sitemim
Hiç arama uzaklarda
Her mevsimde eylül benim

Yüzündeki penbe gülden
Yanağındaki sümbülden
Vazgeçerim her ödülden
Vazgeçemem ben eylülden

Yazın sonu güzün başı
Yanaklarda hep gözyaşı
Mevsimler gibi ömrümüz
Eylül getirir her bir kışı

Belki bugün belki yarın
Zamansız solar bağların
Boş yere yorma kendini
Sonu eylül her baharın

Duymak isterken sesini
Boş çevirme bu hevesimi
Ben eylülle tükettim
Ömrümün son nefesini

Yeşermeden soldu bağım
Yapraklar oldu otağım
Ömür boyu dert ortağım
Eylül benim son durağım

Karanlık olur gündüzün
Sarıya boyanır yüzün
Eylül başlarken her güzün
Yüreğine çöker hüzün

Gönül sever güzel olur
Birgün gider yad el olur
Eylülle kaderim aynı
Güller solup gazel olur

Yanlızlık düşer gönlüme
Kavuşurum eylülüme
Hazan vurur her gülüme
Ömrüm ulaşır ölüme

Eylül yağmurları ile
Gökyüzünden keder yağar
Yüreğim sabırla bekle
Elbet birgün güneş doğar
1999