Eylül Şiiri - Ömer Yüce

EYLÜL

Ey
Eylül.

En sevdiğim
hazan mevsiminin
mahzun bakışlı
güzel çocuğu.
...

Sen ki,
en kırılgan mevsimin
en alıngan,
en soylu prensesisin.

Hoş geldin.!!!
Hoş geldin.!!!

...

Belli ki,
çok değişmişsin görmeyeli.

Uzun bukleli sarı saçlarına,
soğuk rüzgarlar değmiş.

Kırağı düşmüş ellerin de,
kışı müjdeleyen sarı çiçekler
var.

solgun yüzünde,
huzurun,hüzün olarak nüksettiği,
insanın içini karartan
kasvetli bakışlar var.

Nazar mı değmiş ne
yorgun gözlerine?

Kalbime dokunan,
O eski derin bakışlarında,
şimdi içimi ürperten kaçışlar var.

...

Ben de,
senin gibi
yalancı baharlardan
talan edilmiş yazlardan,

israf edilmiş sevdalardan süzülüp
gelmiş parçalı bulutluyum.

Dilimde,
Hakan Taşıyan’dan
yanık bir şarkı,
dallarımda biraz rüzgar
biraz yağmur var.

“...güz gülleri gibiyim
hiç bahar yaşamadım,
ya sevmeyi bilmedim
Ya sevince geç kaldım.”
...
Şimdi,
tut elimden tebessümle
El ele tutuşup
gidelim gittiğin yeri.

İkimizin de,
yalnızlığı kader
kaderimiz hüzündür.

Biten ömrün sonbaharında,
bir şairin yanına yakışan

en güzel ay

EYLÜL’dür.

Öyüce