Eylül Şiiri - Bilge Kağan Türk

İşte hazan mevsimi, işte eylül
Ağaçlar uğurluyor yapraklarını, bir sonraki vuslat için.
Ben seni seviyorum kavuşmayı beklemeden, düşünmeden
Bulutları yakalayamayan ufacık tepeler gibi.
Duyuyor musun sevgilim?
Bunlar işte kalemimin göz yaşları.
Dökülüyorlar satır satır bu kağıda, sevdamı anlatırken.

İşte hazan mevsimi, işte eylül
Bir yağmur çişeliyor inceden inceye.
Kucak açıp bekliyor mübarek toprak, yağmur damlalarını.
Sevdayla bilenmiş hülyalara dalmışken ben
Ve gönül kervanım çoktan çıktı yola
Aşkın nufüz ediyor zihnime, bir şehrin ortaçağda istilası gibi,
Damarlarıma sırayet eden meçhul bir serum gibi.

İşte hazan mevsimi, işte eylül
Özlüyorum beklenmedik karşıma çıkmanı,
Yeryüzünü ziyaret eden apansız yıldırımlar gibi.
Ve görünce her defasında seni
Sonsuz ve onmaz bir kıvanç doluyor içim.
Ruhlarımızın buluştuğunu hisseder gibi..