Eylül Şiiri - Meltem Çapar Çiftçi

Sen gelince
Yapraklarını dökmek istemeyen ağaçlar gibi oluyorum
Eylül
Bir korku var hep içimde
Ya bana uğramadan gidersen
Öyle sarmışsın her yanımı büsbütün
Aşkı senin izlerinle taşımışım dallarıma
Konaklamışşın çiçeklerimin en narin ayrıntısında
Sen kokuyor her biri,seni sayıklarken
İnce bir sessizlik var düşüncelerimde
Sende ben var
Bende sen Eylül
Ruhumdaki fotoğrafa girip gözlerini arıyorum
Bilmem hangi yara tarifler gövdemdeki bu acıyı
Hangi mevsim seni hatırlatmadan geçer yüreğimden
Ne zaman ki sen gelirsin
Ben o zaman kaybolurum toprağımda
Tanımam senden başka yar
Akşamları bir tek sen konuş
Sussun gecenin karanlığında aşkı ağlatan yıldızlar
Gel Eylül
Gel de koynuna bırakayım yaşlı köklerimi
Aşkı ve ölümü yalnız kollarına....