Eylül Şiiri - Melike Cakmak

Sanrı kuyusundan su çekermişim kuru dallara
Aynalar birer birer düşüyor
Dökülüyor toprağın kızılımsı alnına
Gökler toprağa bürünüyor , grileşiyor.
Ölüme bayram geliyor .
Sonbahar ..
Sırtımdaki ağır iplerin izlerini yadsıyan mıdır ?
Yanılttı mi mehtapta
derinliklerime yansıyan mavi gözleri?
Gündüzleri kırıp, geceye karıştırdığım bir eylül vardır.
Bedenime çektiğim kahverengi ,
Mahmur bakışlı , zehir dudaklı Eylül...
Ellerinle devirdiğin ağır kışlar
Hangi yamalı ateşin altında eritildiler ?