Eylül Şiiri - Hacı Mehmet Erol 2

Ben seni bir Eylül akşamı sevdim,
Sen ürkek ürkek yürürken loş ışıklı ve tenha sokakta,
Ben karşı kaldırımda yürüdüm,
O an kalbim yerinden kopacak gibiydi.
Yine sen o sokakta,
Yine ben günlerce yürüdüm karşı kaldırımda.
Tam bir Eylül boyunca.
Ne diyeceğimi düşünerek ve sessiz ve ürkekçe ve öylece,
Artık gündüzümde gecemdeydin.
Yemeden içmeden kesilen ben,
Uzun yıllar zihnimde kalansa sen.
İsmini bile bilmediğim; ama Eylül dediğim hayaldin.
Büyüsünü bozmadan kendimce aşkın.
Hazan muştusu geldi mi,
Bir hüzün kaplar içimi,
O sokağı, loş ışığı
ve ismini bile bilmediğim seni hatırlarım.
O yüzden sarı yaprak, loş ışık, o sokak
unutulur mu?
Birde ilk aşkın göz ağrısı Eylül.

05.09.2020'den...