Eylül Şiiri - Sedat Erdoğdu

EYLÜL

Külü soğuk ateşten, arta kalan bu mevsim
Rüzgarlarda savrulmuş, sarı eylül gözlerim
Alnımın çizgisinde, hayatın renk cümbüşü
Ömrümün son deminde, paramparça hislerim…

İşlenmemiş bir cevher, gönlümdeki mücevher
Avaredir cümleler, dilimden dökülürler
Tükenince varlığım, toprağa sığınırım
Belki de üç beş kişi, ardımdan üzülürler…

Fırtına oldum estim, yağmurla yağdım dindim
Bir çınar gölgesinde, oturup serinledim
Ayrılık geldi başa, kendime bir yol seçtim
Zamansız gitmeleri, bildim de öyle geldim…

Sedat Erdoğdu