Eylül Şiiri - Raşit Evşen

EYLÜL
Eylül gelince:
Hüzünler çöküyor,
Yapraklar sararıp
Düşünce toprağa.
Toprağa karışıyor güzellikler,
Umutlar kalıyor
Gelecek baharlara.
Filiz,filiz ,öbek ,öbek
Gonca,gonca,çiçek,çiçek
Yarış yapıyorlar sanki
Kelebek,kuş arı, böcek
Paylaşılamıyor çiçekler.
Seyrederken dalıp gidiyorsun hülyalara
Yüreklere yaşama sevinci.
Sen ol da baharı bekleme
Umutlar topraktan filizlenir gibi...
Hiç kaybolmasa güzellikler.
Dökülmüş yapraklar,
Ağaçlar çıplak.
Güneş de batmak üzere
Ağarıp dökülmüş saçlar
Toprağa gömülünce güzellikler.
Gelir mi acaba bahar
Umutlar beslediğin
Ağarıp dökülünce saçlar,
Eylülün getirdiği
Soğuk esince rüzgar?
Yüzlere gülse de güz çiçekleri
Daha ölmedim diyor güz gülleri
Başlarını kaldırmış topraktan
Sümbüller,menekşeler
Biz gene geliriz
Hoşça kalın der gibi,gibi.
05.10.2021.R.EVŞEN