Eylül Şiiri - Kenan Adsaz

Eylüle döndü gözlerim,
Kaçıyorum
Ve kaçırıyorum
Bakışlarımı herkesten...

Bir sonbahar yaprağı gibiyim;
Dökülüyor ömrümden anılar.
Saçılmışım her yöne,
Ve ardımda bir bahar mazisi
Ben koparılmışım dalımdan,
Sürüklenmişim bir kere...

Bir dalım yok artık,
Bir tutanım da.
Çoktur ama durağım;
yollara, sokaklara, toprağa
emanetim...
Baksana
Kırdı kalemimi rüzgar
Oldu bana ecelim...

Bir bilinmezliktir benimkisi;
Her baharda
bir nefeslik ömür,
Her ağaçta
ayrı bir yalnızlık...

Şimdi geçti eylül,
Geldi yine bana hüzün;
Şimdi bitti o bahar,
Geldi yine sarı bir ölüm... K. Adsaz